Studenci pracy socjalnej Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie wraz z wykładowcą ks. dr hab. Bogdanem Węgrzynem, prof. PWSZ, który przez kilkanaście lat był kapelanem szpitala i hospicjum, odwiedzili Hospicjum w Dąbrowie Tarnowskiej w dniu 21 maja 2021 roku. Przyszli się w hospicjum uczyć, jak pomagać ludziom chorym i umierającym.
Kiedy dociera do nas informacja, że jesteśmy chorzy, że badania wykazały taką czy inną chorobę w organizmie, wówczas samoistnie rodzą się w nas lęk i niepewność. Powstaje bardzo szybko również pytanie – dlaczego, a następnie co będzie dalej?
A cóż powiedzieć, kiedy dociera do nas informacja, że jesteśmy nieuleczalnie chorzy? Medycyna jest bezradna, może pomóc teraz tylko Bóg – słyszy się takie czy podobne wypowiedzi z ust lekarzy. Czy wówczas nie może człowiekowi zburzyć się cały jego świat? Może i najczęściej się burzy, przynajmniej na jakiś czas. Spróbujmy my teraz na chwile zamknąć oczy i pomyśleć sobie, „jestem nieuleczalnie chory, umieram, nie ma lekarstwa dla mnie”! Prawda, że nie jest łatwo?!
Szpital czy hospicjum, to miejsca gdzie bardzo ostro dotyka się tych rzeczywistości ludzkiego istnienia i przemijania. Łatwo jest spotkać się by mówić o cierpieniu, to prawda, ale zdecydowanie trudniej jest poradzić sobie z własnym cierpieniem, bądź uczestniczyć w cierpieniu drugiego człowieka. To naprawdę jest sztuką.
Co więc należy czynić, by prawdziwie otoczyć troską ludzi nieuleczalnie chorych? Na to pytanie próbowaliśmy odpowiedzieć w czasie spotkania w hospicjum w Dąbrowie Tarnowskiej.
